#ပိဋကတ္ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္
မူရင္းစာ တင္ထားသည့္ လင့္ https://www.facebook.com/shan.yoma.3/posts/921342268008025
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ-ခန႔္က ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ ေလာက၌ ထူးျခားေသာ သူငယ္ကေလးတဦး ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးသည္။ သူသည္ ဓမၼကထိက ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္ ေခၚ ပိဋကတ္ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္ ျဖစ္သည္ အသက္ ၅-ႏွစ္ခန္႔ အရြယ္မၽွႏွင့္ပင္ လူထုပရိသတ္ ေရွ႕ေမာက္၌ တရားေဟာေျပာနိုင္သည္။ သူေဟာေသာ တရားမွာလည္း အလြန္ နက္နဲသိမ္ေမြ႕ေသာ ဗုဒၶတရားေတာ္ ျဖစ္သည္။
“ေလးသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတသိန္း၊ ရွစ္သေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတသိန္း၊ တဆယ့္ေျခာက္သေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတသိန္းတိုင္တိုင္ ပါရမီျဖည့္မွ ရ၍၊ သဗၺညဳတ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္ မူအပ္ေသာ တရားေတာ္ကို ရိုရိုေသေသ နာၾကပါခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္ကေလးကို မရိုေသၾကပါႏွင့္ ခင္ဗ်ား’ဟူ၍ အစခ်ီကာ ေဟာေျပာသည္။
ေဟာေျပာရာ၌ ဒုစရိုက္ ၁ဝ-ပါး၊ ပုညႀကိယာ ၁ဝ-ပါး၊ ပါရမီ ၁၀-ပါး၊ ဒြတၱႎသ ၃၂-ပါး၊ ခႏၶာ ၅-ပါး၊ ေဗာဓိပကၡိယတရား ၃၇-ပါး၊ သမၼပၸဓာန္ ၄-ပါး၊ ဣဒၶိပါဒ္ ၄-ပါး၊ ဣေျႏၵ ၅-ပါး၊ ဗိုလ္ ၅-ပါး ေဗာဇၩင္ ၇-ပါး၊ မဂၢင္ ၈-ပါး၊ လကၡဏေရး ၃-ပါး၊ အပါယ္ ၄-ပါး၊ ေစတီ ၄-ပါး၊ ဂုဏ္ေတာ္ ၉-ပါး စသည္တို႔ကို ပါဠိဘာသာႏွင့္တကြ ျမန္မာလို အနက္ျပန္၍ ရွင္းလင္းေဟာေျပာသည္။ ခက္ခဲနက္ နဲ ေသာ အဘိဓမၼာတရားကိုလည္း ရွင္းလင္း ေဟာေျပာသည္။ ထို႔ျပင္ ဗဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားေတာ္ကိုလည္း ရွင္းလင္း ေဟာျပသည္။
“အဝိဇၨာာခ်ဳပ္လၽွင္ သခၤါရခ်ဳပ္ပါသည္။ သခၤါရခ်ဳပ္ လၽွင္ ဝိညာဥ္ခ်ဳပ္သည္။ ဝိညာဥ္ခ်ဳပ္လၽွင္ နာမ္႐ုပ္ ခ်ဳပ္သည္။ နာမ္႐ုပ္ ခ်ဳပ္လၽွင္ သဠာယတနခ်ဳပ္သည္။ သဠာယတနခ်ဳပ္လၽွင္ ဖႆခ်ဳပ္သည္။ ဖႆခ်ဳပ္လၽွင္ ေဝဒနာခ်ဳပ္သည္။ ေဝဒနာခ်ဳပ္လၽွင္ တဏွာခ်ဳပ္သည္။ တဏွာခ်ဳပ္လၽွင္ ဥပါဒါန္ခ်ဳပ္သည္။ ဥပါဒါန္ ခ်ဳပ္လၽွင္ ဘဝခ်ဳပ္သည္။ ဘဝ ခ်ဳပ္လၽွင္ ဇာတိခ်ဳပ္သည္။ ဇာတိခ်ဳပ္လၽွင္ မရဏ၊ ေသာက၊ ပရိေဒဝ၊ ဒုကၡံ၊ ေဒါမနႆ၊ ဥပါယာသခ်ဳပ္ပါသည္ ခင္ဗ်ား’ စသည္ျဖင့္ က်က်နန တင္ၿပ ေဟာေျပာသည္။ ထို႔ျပင္ သကၠာယ ဒိ႒ိ ခြာသင့္ေၾကာင္းကိုလည္း....
"ငါ့ကိုယ္၊ ငါ့႐ုပ္၊ ငါ့နာမ္၊ ငါ့ေရႊ၊ ငါ့ေငြ၊ ငါ့လယ္၊ ငါ့ယာ၊ ငါ့ကိုင္း၊ ငါ့ကၽြဲ၊ ငါ့ျမင္း၊ ငါ့ပစၥည္း၊ ငါ့သား၊ ငါ့သမီး၊ ငါ့မယား၊ ငါ့အေဆြ၊ ငါ့အမ်ိဳး၊ ငါသာ တတ္သည္၊ ငါသာျမတ္သည္၊ ငါသာ လိမၼာသည္၊ ငါ့သာ ပညာရွိသည္ဆိုတာ သကၠာယဒိ႒ိႀကီးပါခင္ဗ်ာ။ အပါယ္ေၾကာက္လၽွင္ ဒိ႒ိကို ခြာၾကပါခင္ဗ်ာ...’ စသည္ျဖင့္လည္း ေဟာၾကားသည္။ ၾကားနာရသူတိုင္း အံ့ခ်ီးမဆုံးရွိၾကသည္။
သူသည္ ၿမိဳ႕ရြာအမ်ားသို႔ လႊည့္လည္ တရားေဟာခဲ့သသည္။ သူ ဟိုၿမိဳ႕ကဖိတ္ သည္ၿမိဳ႕ကဖိတ္ႏွင့္ ရွိခဲ့သည္။ အံ့ခ်ီးဖြယ္ေကာင္းသျဖင့္ လူပရိသတ္သာမက ရဟန္းပရိသတ္မ်ားကပါ သူ႔တရားပြဲသို႔ လာေရာက္ၾကသည္။ ပရိသတ္ ၅ဝဝဝ-ေက်ာ္ ၆ဝဝဝအထိ စည္ကားခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္ရွိ ဇရပ္မ်ားတြင္ တေန႔ တေနရာစီ ေရႊ႕ေျပာင္း ေဟာေျပာခဲ့ရာ ၁၁-ရက္တိတိ ၾကာခဲ့သည္။
ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ေညာာင္တုန္းၿမိဳ႕မ်ား၌ တရားေဟာစဥ္ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္က မိမိသည္ ယခင္ဘဝေဟာင္းက ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕မွ ယြန္းေက်ာင္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးပ႑ိစၥ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။ သို႔ေျပာဆိုရာမွ ဦးပ႑ိစၥ ပုံပန္းသဏၭာန္ႏွင့္ လူအမည္တို႔ကိုလည္း ေျပာျပသည္။ ဆရာေတာ္ ဦးပ႑ိစၥ စီးခဲ့ေသာ ေလွအမည္ကိုလည္း ေျပာျပသည္။ အားလုံး မွန္ကန္ေနေပသည္။
ယြန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးပ႑ိစၥမွာ ၁၂ဝ၇-ခုႏွစ္တြင္ ဖြား၍ ၁၂၇၇-ခုတြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ဝိနည္းပိဋကတ္ေတာ္တို႔ကို ကၽြမ္းက်င္စြာ တတ္ေျမာက္သည္။ မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ သီေပါမင္းတို႔ အထူးရိုေသပူေဇာ္ျခင္းကို ခံရေသာ ရဟန္းျမတ္ျဖစ္သည္။ မႏၲေလးတြင္ သီတင္းသုံးေတာ္မူရာမွ ၁၂၄၇-ခုတြင္ သီေပါမင္း ပါေတာ္မူေသာအခါ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕ ယြန္းတိုက္ႀကီးတြင္ ေျပာင္းေရႊ႕သီတင္းသုံးေတာ္မူခဲ့သည္။
ထို႔ျပင္ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္က ထိုစဥ္က သက္ရွိထင္ရွားရွိေနေသာ ယြန္းေက်ာင္း တိုက္အုပ္ဆရာေတာ္ ဦးဇာဂရကိုလည္း “ေမာင္ဇာဂရ'ဟု ေခၚကာ ရင္းႏွီးစြာ ေျပာဆို ဆက္ဆံခဲ့ေလသည္။
ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္သည္ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕အပိုင္ မင္းဆယ္ရြာဇာတိ ျဖစ္သည္။ ၁၂၈၁-ခု၊ ျပာသိုလဆုတ္ ၂-ရက္၊ အဂၤါေန႔တြင္ ဖြားျမင္သည္။ အဘမွာ ကိုဘေမာင္၊ အမိမွာ မမယ္ရီ ျဖစ္သည္။
ကိုဘေမာင္ႏွင့္ မမယ္ရီတို႔သည္ အလြန္ဆင္းရဲၾကသည္။ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္သည္ ၄-ႏွစ္သား အရြယ္တြင္ ေမာ္လၿမိဳင္ကၽြန္းအပိုင္၊ က်ဳံလတာ ရြာသို႔ ေခတၱေျပာင္းေရႊ႕ၿပီး စီးပြားရွာၾကသည္။ ကိုဘေမာင္က ပ်ိဳးႏုတ္ ေကာက္စိုက္ အလုပ္ကို လုပ္သည္။ မမယ္ရီက သင္ျဖဴးဖ်ာ ယက္သည္။ ထိုေနာက္ မင္းဆယ္ရြာသို႔ တဖန္ျပန္လာၾကသည္။ ေလွျဖင့္ မိသားစုျပန္ လာစဥ္ ဘိုကေလးသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေခတၱဝင္နားၾကသည္။ ကိုဘေမာင္တို႔က မိတ္ေဆြတဦးကို သြားေရာက္ ႏွုတ္ဆက္သည္။ ထိုေနာက္ ျပန္လည္ ထြက္ခြာမည္ျပဳစဥ္ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္က သူေတာ္ေကာင္း အိမ္တအိမ္သို႔ ပို႔ေပးပါ။ တရားေဟာလိုပါသည္ ဆိုသည္။
သို႔ျဖင့္ ဦးေရႊစိုးဆိုသူ၏ အိမ္သို႔ အဘကပို႔ေပးရာ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္က တရားေဟာသည္။ ထိုမွစ၍ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္သည္ တရားမ်ား ေဟာခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က အသက္ ၄-ႏွစ္ႏွင့္ ဂ-လအရြယ္သာ ရွိေပသည္။
ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္ကို ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ရဟန္းလူထြက္မ်ားက ပါဠိ စာေပမ်ားကို ေမးျမန္းၾကရာ ရဲဝံ့မွန္ကန္စြာပင္ ေျဖဆိုျပနိုင္ခဲ့သည္။ ေမးျမန္းေသာ ဆရာေတာ္မ်ားတြင္ ဆရာေတာ္ ဦးသုေဘာဂလည္း ပါဝင္ သည္။ ဆရာေတာ္ ဦးသုေဘာဂမွာ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕ ေျမာက္ဘက္ ၁၂မိုင္ကြာ အရပ္ရွိ ရဟႏၲာကုန္း၌ သီတင္းသုံးေတာ္မူေသာ အရွင္သူျမတ္ ျဖစ္သည္။ သက္ေတာ္ ၆ဂ- ႏွစ္၊ ဝါေတာ္ ၄ဂ-ဝါရွိေသာ ေတာရ ဆရာေတာ္ ျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားသည္ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္ တရားေဟာရာ ဓႏုျဖဴၿမိဳ႕သို႔ ႂကြလာၿပီး ပါဠိက်မ္းဂန္လာ စာအခ်ိဳ႕ကို ေမးျမန္းေတာ္မူသည္။ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္က မေၾကာက္မရြံ့ပဲ ရဲဝံ့မွန္ကန္စြာ ေျဖဆိုျပခဲ့ေလသည္။
ထိုေခတ္က ပိဋကတ္ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္၏ အမည္သည္ ျမန္မာတနိုင္ငံလုံး ပ်ံ႕ႏွံ့ထင္ရွားခဲ့သည္။ သူ႔အေၾကာင္းကို သတင္းစာမ်ားကလည္း ေရးသားေဖာ္ျပၾကသည္။ စာအုပ္မ်ား ေရးသား၍လည္း ထုတ္ေဝ ေရာင္းခ်ၾကသည္။ ထို႔ျပင္ သူ႔အေၾကာင္းကို ကဗ်ာမ်ားဖြဲ႕ဆိုၾကသည္။ သီခ်င္းမ်ား ေရးစပ္၍လည္း သီဆိုၾကသည္။ ယင္းတို႔အနက္ ၁၂-လမ္း ဆရာေဖာင္ ေရးသား၍ နာမည္ေက်ာ္ အဆိုေတာ္ မစိန္မွုန္ သီဆိုေသာ သီခ်င္းမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။
“ျမတ္ဗုဒၶာ သာသနာအတြင္းေပမို႔၊ ေလာကုတၱရာ ဘာသာအရင္းကိုျဖင့္၊ (ေၾသာ္ )စာဓမၼခံလင္းခဲ့တာက ေမာင္ထြန္းႀကိဳ . . . . . . . အမည္ထူးေပသည္။ ဆန္းေပသည္။ (မွန္ပါေပအတည္)။ အဘိဓမၼာဓေမၼသေဘာကိုလ၊ သုတ္ပိေနယာ စာေျဖလို႔ ေဟာခဲ့တာေၾကာင့္၊ ေျပာဖြယ္ အရပ္ရပ္မွာျဖင့္ ကမၻာတည္၊ ျမန္မာျပည္မွာျဖင့္ ဓမၼကထိက ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္တဦး(၂)။ ထူးေပသည္။ ဆန္းေပသည္။ (မွန္ပါေပအတည္)။
ေတာင္ကၽြန္းဇမၺဴဒီ၊ လက္ယာေျမမဟီ၊ ဓမၼာေရႊစီ ရြန္းလို႔လာသည္။ ပန္းတေနာ္မင္းဆယ္နဂရ၊ ခပင္းနယ္အဝဝ၊ စံရမမီ(၂)။ ေတြးရစ္ဖို႔ စကားအတည္၊ ေလးႏွစ္သား ဇာမနည္။ (၂)၊ ကိုဘေမာင္ အမည္၊ မမမယ္ရီ၊ ပတၱျမားေရႊၾကဳတ္မွာ၊ အားထုတ္ခါပ အတည္။ (ေရွးဘဝကုသလအညီ၊ ၂) ဓမၼကထိက ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္အမည္။ ၂) ပိဋကတ္သုံးပုံ၊ ႏွုတ္ငုံေဆာင္နိုင္ၾကည္၊ ဟုတ္ေပသည္။
ဘုရားဆုပန္ မင္းေယာက္်ားမို႔ ထက္ျမက္ေပသည္။ အဘိဓမၼာ သဒၵာသြင္းလို႔၊ ရင္းဝဓနတည္ၾကည္၊ (၂)။ (ထူးျမတ္ေပသည္)၂။ စာဂီ အာသီ ပါရမီ၊ ျမန္မာျပည္အဝွန္းမွာ၊ ထြန္းေတာက္ခဲ့သည္။ (ေရွးဘဝကုသလအညီ(၂)၊ ကထိက၊ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္အမည္(၂) ပိဋကတ္သုံးပုံ ႏွုတ္ငုံေခဆာင္နိုင္ၾကည္၊ ဟုတ္ေပသည္။
ဘဒၵဤကမၻာ မွတ္စရာေတြးၾကည္၊ သဗၺဗုဒၶာဆုပတၳနာေတာင္းသည္။ သတၱဝါအေပါင္းကို ေအာင္ေၾကာင္းေမၽွာ္ရည္၊ ရွိသမၽွ ေတာင္းကၽြန္းမဟီ၊ (၂)၊ (ေရွးဘဝကုသလအညီ) (ဓမၼကထိက ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္အမည္ ၂)၊ ပိဋကတ္သုံးပုံ ႏွုတ္ငုံေခဆာင္နိုင္ၾကည္။ ဟုတ္ေပသည္။
(ပတ္စာပိုး) ပိဋကတ္ေရႊစာ ေျပရြာ အတြင္းမွာလ အေသအခ်ာ လင္းခဲ့တာက၊ ဓမၼကထိကအေျခညီ၊ သတင္းၾကားႏွင့္မယုံၾကည္၊ အခ်ိဳ႕လူက ေျပာၾကေပသပ၊ နဂိုမူလ သေဘာမွာေတာ့ ကုသလပါရမီ၊ ရွုၾကစို႔စာသာကီ ႐ုပ္ပုံဖိုတို ဘေလာက္ကိုလ၊ အဟုတ္ပ ၾကည္ညိဳဖို႔ ေရာက္ခဲ့တာက မျပတ္မလပ္သပ တကယ္ ၾကည္၊ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္၏ ပါရမီ၊ ျမန္မာျပည္ ဟံသာဝတီအတြင္းမွာလ၊ ဖက္ၿပိဳင္လို႔မသီ၊ စံတုမမီ၊ ေရွးဘဝက ကုသလပုညအတည္။ (၁၂)လမ္း ဆရာေဖာင္၊ စားသြားနဝင္ေအးၾကည္။ (မစိန္မွုံ) ဆိုရ ျပန္ေတာ့သည္။"
ထိုေခတ္က “ပိဋကတ္ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္’အေၾကာင္း ေရးသားထုတ္ စာအုပ္မ်ားတြင္ “ဝိေသသထူးေသာ၊ ပုဂၢိဳလ္ထူး၊ ဓမၼကထိက။ သုံးဘဝကူး ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္၏ အတၳဳပၸတၱိ” အမည္ရွိ စာအုပ္မွာ စုံလင္သည္။ ယင္းကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ၁ဂ၅ ဒါလဟိုဇီလမ္း၊ ေမာင္ျမၾကည္ တံဆိပ္ထု စာပုံႏွိပ္တိုက္က ထုတ္ေဝသည္။ထိုစာအုပ္တြင္ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္ ၏ အတၳဳပၸတၱိအက်ဥ္းကိုလည္း ေဖာ္ျပသည္။ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕ ယြန္းေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ ေထ႐ုပၸတၱိ အက်ဥ္းကိုလည္း ေဖာ္ျပသည္။ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္ ေဟာေျပာေသာ တရားအခ်ိဳ႕ကိုလည္း ပူးတြဲျပသည္။ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္အေၾကာင္း ဖြဲ႕ဆိုေသာ ကဗ်ာႏွင့္ သီခ်င္အခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေဖာ္ျပသည္။ ထို႔ျပင္ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္၏ ဓာတ္ပုံ၊ ေမာင့္ထြန္းႀကိဳင္ဖခင္ ကိုဘေမာင္၏ ဓာတ္ပုံ၊ ယြန္းေက်ာင္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးပ႑စၥ၏ ပုံေတာ္၊ ထိုစဥ္က လက္ရွိေက်ာင္းတိုက္ ဆရာေတာ္ ဦးဇာဂရ၏ ပုံေတာ္စသည္တို႔ကိုပါ ေဖာ္ျပထားသည္။
ထိုစာအုပ္၌ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္၏ အတၳဳပၸတၱိ အက်ဥ္းကို ေဖာ္ျပထားသည္မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။
"ပန္းတေနာ္အပိုင္၊ မင္းဆယ့္ရြာ၌၊ မကြာတကြ ေနထိုင္ၾကေသာ၊ အဘ ေမာင္ဘေမာင္၊ အမိ မမယ္ရီတို႔တြင္ ၁၂၈၁ခုႏွစ္ ျပာသိုလဆုတ္ ၂ရက္၊ အဂၤါေန႔ည ၉နာရီအခ်ိန္၌၊ ဘုန္းကံ ပါရမီႏွင့္ ေယာက္်ားအာဇာနည္ဟု ဆိုအပ္ေသာ သတို႔သား ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္ကို ဖြားေျမာက္သန႔္စင္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။
ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္မွာ အသက္ ၄ႏွစ္ႏွင့္ ၆ လ၊ ေသးငယ္ ႏူနယ္ေသာ အရြယ္ကပင္၊ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ ငါးျဖာ ဓမၼခန္၊ ရပ္နာမ္ႏွစ္ရပ္၊ စြဲကပ္ဒိ႒ိ, ကင္းဘိသကၠာ။ သစၥာမလပ္၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္၊ ႐ုပ္ဓာတ္စီစဥ္၊ ဌီဘင္သေဘာတို႔ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ေကာင္းစြာ ေဟာေျပာနိုင္သည့္ျပင္၊ မေၾကာက္မရြံ့၊ စြန္႔စြန္႔စားစား၊ ေယာက္်ားေကာင္းပီပီ၊ တည္ၾကည္ေသာ သတၱိထူး၊ သတၱိျမတ္၊ ဂုဏ္သကတ္ႏွင့္လည္း ျပည့္စုံေပ၏။
ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္မွာ၊ ေရွးပုညပါရမီ စာဂီဘုန္းကံ ။ ရင့္သန္ခဲ့ေပရာ၊ လူသာမန္တို႔ ႀကံစည္ျခင္းငွာမရရာေသာ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ကိုလည္း၊ မိမိကိုယ္တိုင္၊ ပိုင္ပိုင္ ႏွိုင္နိုင္၊ ႀကံ့ခိုင္ေသာ သေဘာထားျဖင့္ ဆန္းျပားစြာ ေဟာၾကားေပသည့္ အတြက္၊ ေလးနက္လွစြာေသာ ပရမတ္တရားကို မွတ္သားနာယူဖို႔ရာ၊ ႂကြေရာက္လာၾကကုန္ေသာ လူပရိသတ္ ရဟန္းပရိသတ္ ပုဂၢိဳလ္တို႔က အထပ္ထပ္ ေကာင္းခ်ီးဩဘာ ေပးျခင္းကို ခံရေပသတည္း။
ဓမၼကထိက ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္မွာ မိမိ တရားဓမၼ ေဟာၿပ ေနရာတြင္ ႂကြေရာက္ေသာ ပရိသတ္ အေပါင္းတို႔က၊ ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔သလ်က္၊ ဉာဏ္ပူေဇာ္ၾကသည့္ ေၾကးေငြ အသျပာတို႔ကို မိမိကိုယ္တိုင္၊ တရားေဟာ၍ ေရစက္ခ်ၿပီးေနာက္၊ တဖန္ ျပန္၍ ေငြေၾကး အသျပာတို႔ကို စြန႔္ၾကဲျပန္ေလသည္။
ဤသူငယ္ေလး ႏွစ္သက္ေသာ အဝတ္မွာ သကၤန္းေရာင္ႏွင့္ မျခားမနား။ ဝါလဲ့လဲ့ ရွိေသာ အကၤ်ီရွည္ကေလးကို အျမဲဝတ္ေလ့ရွိသည့္အျပင္၊ စိပ္ပုတီးကို မျပမလပ္ စိပ္၍ ေနေလ့ရွိ၏။ စိပ္ပုတီးကို မိမိ၏လည္တြင္ အျမဲလိုပင္ဆြဲဆင္၍ ထားေလ့ရွိေပသည္။ တရား ေဟာေျပာမည့္ ေနရာသို႔ ေရာက္လ်င္၊ မိမိဘခင္ ဦးေခါင္း၌ ေပါင္းဆင္ထားေသာ ပဝါကို အခၽြတ္ခိုင္းလ်က္၊ မိမိအပါးတြင္ အျမဲေနေစသည္။ ယြန္းေက်ာင္းတိုက္အုပ္ ဘုန္းေတာ္ ႀကီး ဦးဇာဂရက အမိန႔္ရွိသည္မွာ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္မွာ အလြန္တရာမွ ေသးငယ္ႏူနယ္ေသာ အရြယ္ျဖစ္ရကား တရားေဟာရာတြင္ လြန္စြာရွည္လ်ားသျဖင့္၊ အသက္၏ အႏၲရာယ္ျဖစ္မည္ စိုး၍ ေတာင္းပန္သည္မွာ တေန႔လၽွင္ အခ်ိန္အားျဖင့္ ႏွစ္ႀကိမ္က်၊ တႀကိမ္လၽွင္ နံနက္အခ်ိန္တြင္ တနာရီခန႔္မၽွ၊ ေန႔လယ္အခ်ိန္၌ တနာရီခန႔္မၽွ ေဟာပါဟု ေျပာၾကားပါေသာ္လည္း၊ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္က ျပန္ေျပာသည္မွာ ေလးသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတသိန္း၊ ရွစ္သေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတသိန္း၊ တဆယ့္ေျခာက္ သေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတသိန္း၊ ျဖည့္ဆည္းပူးမွ ရေသာတရားကို ေဟာေျပာရေပလိမ့္မည္။ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ ျမတ္သို႔ မေရာက္ေသးသမၽွ ကာလပတ္လုံး၊ သံသရာဝဋ္အတြင္း နစ္ေမ်ာ၍ ေလာက၌ ပဋိသေႏၶ ေနျခင္းဆင္းရဲ၊ အိုျခင္း ဆင္းရဲ၊ နာျခင္းဆင္းရဲ၊ ေသျခင္းဆင္းရဲ တို႔သည္ကား အလြန္တရာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသည္။ ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေတြ႕ၾကဳံ ေသာ ဘဝတမ်ိဳးျဖစ္၍ ေဟာရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာေလသည္။
မိမိမွာ "ဝတ္ေၾကာင္ပုဆိုး၊ ေကာင္းက်ိဳးမေပး"ဆိုေသာ စကားကဲ့သို႔ သူေတာ္သူျမတ္တို႔ အေရာင္အဝါျဖင့္ ေမွာင္တဏွာ ကင္းရွင္းရန္ ေတာထြက္ျခင္း တည္းဟူေသာ ရည္သန္ကိစၥကိုကား ခဏခဏ ေျပာဆိုေလ့ရွိေၾကာင္း။
ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္မွာ ပါဠိဘာသာမွစ၍ စီကုံးဖြဲ႕ႏြဲ႕ထားေသာ စာမ်ိဳးတို႔ကိုပင္ မိမိအလိုအေလ်ာက္ ဖတ္ျပနိုင္သည့္စြမ္းရည္ ရွိသည့္ျပင္၊ အကၡရာမွားေသာ စာမ်ားကိုပင္ျပင္ဆင္နိုင္ေသာ သတၱိထူးလည္း ရွိေပသည္။
မိမိ နာမည္ေရးလ်က္၊ ၎ေအာက္တြင္ 'သမၼာသဗၺဳဒၶ မတုလ’ ဟူ၍ အျမဲ ေရးသားလ်က္ ပါသည္။ အသခၤတဓာတ္၊ ျမတ္ေသာ နိဗၺာန္ကို မရမီ ကာလပတ္လုံး၊ ဘုံသုံးပါး၌ က်င္လည္ ေမ်ာပါရၾကကုန္ေသာ သတၱဝါအေပါင္းတို႔အား၊ တရားဓမၼ ေဟာျပနိူင္ေသာ ဘဝမ်ိဳးတြင္သာ အခါမလင့္၊ အသင့္ျဖစ္ရပါ လို၏ဟု တိုတိုပင္ ဆုေတာင္းေလ့ရွိသည္ျပင္၊ အဆုံးစြန္ေသာဘဝတြင္ သဗၺညဳတ ေရႊဉာဏ္ရွင္ ျဖစ္ရပါလို၏ဟု ဆုေတာင္း၏။ သူေတာ္ေကာင္း၊ သူျမတ္ေလာင္းတို႔၏ ဘုန္းကံ ပါရမီရွိသည့္အလ်ာက္၊ မိန္းမမ်ားကို လြန္စြာ ေရွာင္ရွားသည္။ သူ၏ မိခင္မွတပါး အျခားေသာ မိန္းမမ်ားကို မိမိ အပါးသို႔ လာမည္ကိုကား မ်ားစြာ စိုးရိမ္ေလသည္။ လမ္းသြားေသာအခါ မိန္းမမ်ားကို ဖယ္ၾကပါဟု ေျပာေလ့ေျပာထရွိ၏။
ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္မွာ ဘိုကေလးၿမိဳ႕၊ ေမာ္လၿမိဳင္ကၽြန္းၿမိဳ႕မ်ားတြင္ တရားေဟာေနခိုက္၊ ဆန္းၾကယ္ေသာ စကားတခြန္းကို ေျပာေဟာထားေလသည္။ ထိုစကားမွာ အျခားမဟုတ္။ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕က်မွ သူ၏ အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာျပမည္ဟု အနည္းငယ္ ပါရွိေလသည္။ ထိုေနာက္ မ်ားမၾကာမီ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ မိမိသည္ ဆြမ္းေႂကြးေသာ အိမ္တအိမ္မွာ ေနစဥ္၊ ၎ဆြမ္းေကၽြးေသာ အိမ္၌ ပန္းတေနာ္ ၿမိဳ႕အရပ္ရွိ ယြန္းေက်ာင္းတိုက္၌ စာပို႔ခ်လ်က္ ေနေသာ၊ တိုက္အုပ္ ဦးဇာဂရႏွင့္ အျခားဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို ျမင္ေသာအခါ ဦးဇဂရကို သိသည္ဟု၊ သူ႔အနီးတြင္ရွိေသာ လူမ်ားကို ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္က ေျပာ၍ “ေမာင္ဇာဂရ’’ ဟု ေခၚၿပီးလၽွင္ အားရရႊင္လန္းစြာ ဦးဇာဂရကိုယ္ေတာ္၏ ေပါင္ေပၚသို႔တက္ထိုင္ၿပီး အနည္းငယ္ စကားမ်ားကိုေျပာ၍ မိမိသည္ ၎ဦးဇာဂရကိုယ္ေတာ္ သီတင္းသုံးေသာ ယြန္းေက်ာင္းသို႔ တပါတည္း လိုက္ပါလ်က္၊ မိမိမြာ ေရွးဘဝက ထိုေက်ာင္းတြင္ ဆရာေတာ္ႀကီးျဖစ္၍ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးသည္။ မိမိ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးေသာ အခန္းကို အထူးတလည္ ေရွးဦးစြာျပေလသည္။ မိမိ အမည္ေတာ္မွာ ဆရာေတာ္ျဖစ္စဥ္က ဦးပ႑ိစၥဟု အမည္ ရွိသည္ဟု ေျပာျပေလသည္။
မိမိတရားေဟာသြားေသာ ၿမိဳ႕ရြာေဒသမ်ားတြင္ ဦးဇာဂရကိုယ္ေတာ္ကို အထူးတလည္ မိမိႏွင့္တပါတည္း ပါေစလိုေသာ ဆႏၵလည္း ရွိေပသည္။ သို႔မွသာလၽွင္ ရႊင္လန္းစြာႏွင့္ တရားေဟာ ေျပာေပေၾကာင္း၊ ထို႔ျပင္ ယြန္းေက်ာင္း ဆရာေတာ္ႀကီးျဖစ္စဥ္ ေတာနယ္က တပည့္လက္သားမ်ား ပင့္၍ သြားလိုေသာအခါ မိမိစီးသားေသာ ေလွနာမည္ကို ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္က "ေဘဘႀကီး"ဟု ႐ုတ္တရက္ထုတ္တ္ေဖာ္ေျပာျပေလ၏။ ယြန္းေက်ာင္းအနီးအနားတြင္ရွိသည့္ ကိုပီက်က္ဥယ်ာဥ္တြင္းရွိေသာ ေညာင္ပင္တပင္တြင္ မိမိသည္ ပ်ံလြန္ေတာ္မွုၿပီးလၽွင္ၿပီးခ်င္း ႐ုကၡစိုးနတ္ ၃-ႏွစ္ေက်ာ္ျဖစ္ၿပီးမွ ယခုလက္ရွိ မိခင္ဝမ္းမွာ ပဋိသေႏၶေနရ၍ ဖြားျမင္လာေၾကာင္း။
ထိုေနာက္ တဖန္ေျပာျပျပန္သည္မွာ မိမိအား ယြန္းေက်ာင္းတိုက္ကို ျပန္အပ္ရန္ ေျပာေသာအခါ ဦးဇာဂရ ကိုယ္ေတာ္က ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္သကၤန္ဆီး၍ ကိုရင္ကေလးျဖစ္လၽွင္ ေက်ာင္းတိုက္ကို အပ္ပါမည္ဟု ေျပာထားရေပ၏။
ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္မွာ ဆရာေတာ္ျဖစ္စဥ္တြင္ ဘုရားဆုကို အျမဲေတာင္းေလ့ရွိ၏။ ဘုရားဆုကို မေတာင္းသူမ်ားကား လူဖ်င္းလူအဟူ၍ မိန႔္ၾကားဖူးေခ်သည္။
ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕၌ ၁၂၈၆-ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္း လကြယ္ေန႔က တရားမေဟာမီ ရဟန္းပရိသတ္လူပရိသတ္ ၅ဝဝဝ-ေက်ာ္၊ ၆၀ဝဝ ခန႔္ေရွ႕တြင္ မိမိသည္ ေရွးဘဝက ယြန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူး၍ အမည္ေတာ္မွာ ဦးပ႑ိစၥျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဦးပ႑ိစၥ ပုံသဏၭာန္ကို လည္း အထူးတူေအာင္ ေျပာျပသြားေၾကာင္း။
ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္အတြင္း မွီတင္းေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔သည္ မိမိတို႔နိုင္ငံေတာ္တြင္ အံ့ဖြယ္သရဲထူးကဲေသာ ဘုန္းပါရမီ ဝသီဓာတ္ခံတို႔ႏွင့္ အမွန္ျပည့္စုံေသာ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္သည့္အံ့တိုင္း ေမာင္ထြန္းႀကီးမွာ ေလာကီအက်ိဳးကို စက္ဆုပ္ရြံရွာေသာ အလိုအာသာလည္း ရွိရကား ေမတၱာ က႐ုဏာေရွ႕ထားလ်က္ ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္အား ရွည္လ်ားျမင့္ၾကာ ခႏၶာညြန႔္လ်က္၊ ကုသိုလ္ဆက္ဖို႔ အသက္ရွည္ရာ ရွည္ေၾကာင္း ဆုေတာင္းဆုယူ ျပဳေတာ္မူၾကပါေစကုန္သတည္း။
ဤကား ထိုစဥ္က ေမာင္ထြန္းႀကိဳင္အေၾကာင္း ေရးသားေဖာ္ျပေသာ အတၳဳပၸတၱိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္မ်ားထဲမွ တခုပင္ျဖစ္သည္။
ေမာင့္ထြန္းႀကိဳင္သည္ သုံးႏွစ္ခန႔္ေက်ာ္ၾကားထင္ရွားၿပီေနာက္ တစတစရိုးသြားကာ နာမည္တျဖည္းျဖည္း ေမွးမွန္သြားသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္သူ႔အမညကို မၾကားရေတာ့ေပ။
ထိုအတြင္း သူသည္ အိႏၵိယျပည္သို႔ သြားေရာက္ကာ ဘုရားဖူးသည္။ ျမန္မာျပည္သို႔ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္မလာ။ အိႏၵိယတြင္ စာေပပညာႏွင့္ နကၡတ္ေဗဒပညာတို႔ကို သင္ယူသည္။ ထိုေနာက္ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လာကာ မိဘမ်ားႏွင့္အတူ မင္းဆယ္ရြာတြင္ ေနထိုင္သည္။
ထိုေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာၿပီး ေဗဒင္ပညာျဖင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳေနသည္မွာ ယေန႔အထိ ျဖစ္သည္။ ဦးထြန္းႀကိဳင္သည္ ယေန႔ေဗဒင္ေဟာရာတြင္ ဦးထြန္းႀကိဳင္အမည္ျဖင့္ မဟုတ္။ အျခားနာမည္တခုကို ခံယူ၍ ေဟာေျပာေနေပသည္။
မင္းယုေဝ
ဉာဏ္လင္း၊ ၁၉၈၄၊ ၾသဂုတ္
